Vorige week was het verrassend , deze week was het niet veel anders.
De schaakavond begon meteen onrustig, iedereen had zijn stukken recht gezet, elkaar met een ferme handdruk een prettige partij gewenst, de klok gestart en een slok koffie genomen toen plotseling Jim Klinge zijn bord oppakte om op een rustige plek zijn partij tegen Jan Scheperman te gaan analyseren. In een Schotse opening had Jan totaal niet opgelet en binnen vijf minuten lagen de stukken alweer in het doosje. Een typisch voorbeeld van “zo speel ik de opening nooit meer”. Bas van Beek die vorige week zijn topvorm toonde door een prachtige overwinning ging afgelopen maandag avond tegen Gerrit Luggenhorst ten onder. Gerrit, als oud clubkampioen moet je nooit onderschatten. Bas die in zijn snelheid over Gerrit heen wilde lopen deed net niet de nauwkeurige zet waar de stelling wel om vroeg, Bas was meteen van slag en kon een paar zetten later opgeven.
Gerrit Stevens speelde tegen Piet Ypma een degelijke partij en kwam tot kwaliteitswinst. Daarna ging door passief spel van kwaad tot erger en Piet kon dankzij zij loperpaar de bakens verzetten. De langste partij van de avond was die tussen Dinant van Beek en Ton van Oijen (wie anders). In een ingewikkelde partij waar Ton veel tijd nodig had om de juiste zetten te vinden ging het lang gelijk op. Terwijl Ton in zware tijdnood kwam was het Dinant die de fouten ging maken en zag zijn partij uit zijn handen glijden.
