Ook in 2020 wil het eerste viertal maar niet winnen… Wellicht wordt het tijd om externe versterkingen aan te trekken, want momenteel is er op de topborden weinig positiefs te beleven. Het eerste viertal is er dus weer niet in geslaagd om met een overwinning op zak naar Holten terug te gaan. Almelo bleek toch over de langste adem te beschikken. Kansen waren er wel, maar die moet je verzilveren, schijnt. Een kort overzicht.
Gerrit Luggenhorst had duidelijk zijn dag niet. Vanaf de opening werd hij onder druk gezet en zijn stukken hadden maar weinig velden. Hij vertelde in de auto terug naar Holten dat hij ook geen goede velden kon vinden en steeds slechter kwam te staan. Guy kon makkelijk druk zetten, en dan is het lastig spelen tegen een 2100-speler. Je hebt soms van die dagen… Helaas dus een nul voor Gerrit.
Dinant, die in een opening terechtkwam die hij totaal niet kende, moest als een Thomas Edison alles achter het bord uitvinden. Zijn tegenstander zette hem compleet vast en Dinant kon dus geen kant meer op. Ondertussen had hij al meer dan 75 minuten van de 90 verbruikt, en zijn tegenstander nog maar een schamele 15 minuten. Maar… opeens kreeg de partij een opmerkelijke wending: zijn tegenstander offerde zijn toren op Dinants koningsvleugel, maar in plaats van direct voor de winst te gaan met het geniepige h6! rokeerde hij en gaf zo een tempo weg… Dit was dé kans voor Dinant om zich te verdedigen en zelf te winnen… Maar je hebt soms van die dagen… Tijd op, geen goede zetten meer te vinden, en dan is het het maar snel naar de bar gaan voor een (verdiend?!) biertje. Weer een nul voor ons eerste…
Bob dan? Een mooie strijd op bord 1 tegen nog zo’n 2100-kanon, Johan. En het leek lang goed te gaan! Een pionnetje op b7, nog een pionnetje op f5. Een derde pion was even teveel, en deze werd snel teruggegeven. Er leek niets aan de hand, en met een kwartier tegen drie kwartier, maar mét 2 pionnen meer, leek de race gelopen… Helaas, tegen dit soort tegenstanders moet je wel drie keer winnen, en Johan wikkelde, vlak voor het einde van de partij, een vernuftige tactische truc in de stelling. En hier leek het kruit van Bob verschoten: wat een gezonde ruil leek (torens tegen dame) werd een nachtmerrie… Pionnen weg, loper weg, en vervolgens waren dame en paard voor zwart afdoende om wit tot overgave te dwingen. Je hebt soms van die dagen… Nog maar een nulletje dan?! 😉
Bas! Vanavond was het dan zover, hij speelde echt een van zijn betere partijen van de afgelopen tijd, en hield daarmee de eer voor Holten hoog. In een scherp opgezette partij, waarin Bas zijn a- en b-pion naar voren stuurde, kreeg hij steeds meer grip op de partij. Hij vertelde later dat hij nog even had overwogen om lang te rokeren maar dat was hem de laatste tijd niet zo goed bevallen (red: waarvan akte 🙂 ). Zijn tegenstander zette een tegenaanval in met een paard op f4, gericht op de koning van Bas. Nadat dit paard met het zetje g3 verjaagd was naar h3 nam Bas het initiatief over. Hij speelde zijn pion op naar f4…
…er ging een zucht door het publiek… ‘als dat maar goed gaat…’
Bas zijn stukken kwamen in de penning te staan, en zelfs zijn dame leek hij te gaan verliezen. Maar Bas had dit allemaal voorzien en met een familieschaakje won hij de dame terug. Vervolgens speelde hij zijn toren naar de 7e rij en won op een meesterlijke wijze. Eer gered, en Bas terug op de 64 velden! Chapeau, en volgende keer nemen we vermoedelijk eerst een lesje van Bas in het afmaken van de tegenstander voordat we extern spelen! Wordt vervolgd…
